یک دانشجو ترجیحا ترم صفری، یک مسئول واحد خوش بیان، خوش اخلاق، دغدغه مند (ترجیحا خودش بداند تشکیلات یعنی چه؟ و برای چه؟)، یک اتاق با دمای معمولی (مرتب و منظم باشد حداقل زمان جذب نیرو!).

ابتدا دانشجو را در محیط اتاق قرار داده سپس با کمی دغدغه مندی تفت می دهیم تا از حالت قبلی خودش (بی تفاوتی) خارج شود. سپس با کمی خوش اخلاقی و البته بیان زیبا شروع به پختن آن می کنیم. باید توجه نمود در هر ترم یکبار، مقداری آب سرد که به آن ذکر (ما مأمور به وظیفه ایم نه نتیجه) دمیده شده باشد اضافه می کنیم وگرنه ممکن است پس از چند ترم بسوزد و به جای نیروسازی دچار نیروسوزی شویم.

بیشتر ما بچه تشکلی ها تقریبا به همین سبک پخته شده ایم و عضو تشکل شده ایم حال با چاشنی بیشتر یا کمتر. اما اینکه دست پخت هرساله شورا چگونه باشد خیلی بستگی دارد به اینکه مسوول واحد با چه بینش و چه دیدی نیروسازی می کند. همه ماها یک جورهایی دست پخت خدا هستیم. پس باید دستور تهیه مان را از خودش بگیریم.

فرموده اند (شیعتنا خلقوا من فاضل طینتنا و عجنوا بماء ولایتنا) شیعیان ما از اضافی گل ما خلق شده و با آب ولایت ما عجین گشته اند. در واقع ما گل ایم که تجزیه آن می شود خاک به اضافه آب. اگر کمی توجه کنیم متوجه می شویم که برای داشتن یک گل مرغوب باید خاک آن الک شده باشد یعنی اینکه تمام ذرات آن یکدست و یکنواخت گردند؛ تا توی کار خللی ایجاد نکند و این یعنی همان کاری که ما باید در تشکیلات انجام بدهیم که یک نیروسازی صحیح و کارآمد داشته باشیم. درحقیقت باید همه افراد تشکل از الک آرمانخواهی و مصلحت اندیشی جمعی عبور کنند تا در وسط کار منیت و مصلحت اندیشی فردی و … گل ما را خراب نکند. اگر خاک ما خالص شد وقتی با آب خالص که چیزی جز محبت اهل بیت (علیهم السلام) نیست مخلوط شود آنوقت این گل را در ساختن جامعه اسلامی می توان استفاده کرد. اما نکته قابل توجه اینجاست که گل آنقدر توانایی و مقاومت ندارد که بتواند زمان بروز مشکلات و بلایای طبیعی و غیرطبیعی محافظ باشد؛ به همین دلیل بنایان جامعه بشری معتقدند اگر گل خوب در کوره ای پخته شود می شود آجر و می توان در ساخت ساختمان هایی مستحکم از آنها استفاده کرد. این دقیقا همان کار عاقلانه ای است که در تشکل ها به ویژه تشکل جامعه اسلامی به خوبی مورد توجه قرار گرفته و گاهی برای رسیدن به استحکام بیشتر درجه کوره ناهماهنگی ها و مشکلات و گاهی بی دغدغه بودن ها را زیاد می کند! اگر از آشپزی و بنایی و … بگذریم می بینیم که واژه تشکل به معنای شکل یافتن است در واقع خمیرمایه وجودی افراد در تشکل شکل می پذیرد. و سختی ها و موانع موجود به آن شکل های متفاوت می دهد.

حالا دست پخت همین متن شل و قلمکار می شود: تشکل یعنی از دست دادن اشکال قبلی و یک شکل شدن؛ یعنی خراب کردن قالب های ظاهری و چارچوب های پیش ساخته و رسیدن به شکل واحد برای ساختن تمدن اسلامی. (بماند که مشکل دیگر این است که همه چیز را باید توضیح داد و نتیجه را هم خود نویسنده بیچاره بگیرد).

منبع: باشگاه تشکیلات